خیلی وقته که نسبت به بازیای تیمای ملی بی تفاوت شدم ولی الان به خاطر این جام جهانی بسکتبال حس وطن پرستیم و ورزش ملی دوستیم (!) گل کرده به طرز عجیبی! گروهشون خیلی سخته و احتمال صعودشون خیلی کم، ولی با این حال خیلی خیلی دلم می خواد که حداقل اگه صعود نمی کنن، انقد خوب بازی بکنن و خودشونو نشون بدن که تیمای خوب خارجی جذبشون کنن و ما هی خوشمون بیاد که یه ایرانی تو یه تیم خفن بازی می کنه. مثلا الان کلی حال می کنم که حامد حدادی تو NBA (تیم ممفیس) بازی می کنه!
امشب بازی سومشونو انجام دادن و خوب هم بازی کردن و بردن از تونس. دو تا بازی قبلیشون با برزیل و کرواسی رو باختن و الان با 4 امتیاز تیم 5ام گروهشونن. هنوز 2 تا بازی دیگه دارن؛ یکی با آمریکا که بخت اول قهرمانیه (به قولی) و یکی هم با اسلونی. از هر گروه 4 تا تیم صعود می کنن (سیستم بازیا) و ایران برای صعود باید یکی از 2 تا بازی باقیمونده شو ببره. علی رغم اینکه (به قول معروف) روی کاغذ احتمال برد ایران از هر دوتای این تیما خیلی کمه، ولی جدا امیدوارم که ناامید نباشن و خیلی خوب و با هدف صعود بازیشونو بکنن :)
پ.ن: همیشه تماشای بازیای بسکتبال ایران واسم هیجان انگیزتر از بازیای بسکتبال جاهای دیگه، مخصوصا NBA، بوده؛ دلیلشم اینه که اونا هر شوتی می کنن گل میشه، ولی ایرانیا از هر چند تا شوتشون یکیش گل میشه! همینش کلی هیجان داره :دی
